Roestvast staal is een legering van ijzer, chroom, nikkel en diverse andere elementen en onzuiverheden. Tijdens de productieprocessen vormen deze onzuiverheden carbiden en verliest roestvast staal in veel gevallen geheel of gedeeltelijk zijn corrosiewerend vermogen. Door slijpen, contact met ijzer, draaien, frezen, lassen en andere warmtebehandelingen gaat de oorspronkelijke austenietstructuur verloren. De roestvast – staalconstructie verliest in deze gevallen haar capaciteit tot spontane oxidevorming. Daarom is het noodzakelijk om constructies van roestvast staal, na de diverse bewerkingen, chemisch te ontdoen van alle mogelijke onzuiverheden. Dit kan best gebeuren door beitsen in een mengsel van zuren. Door de inwerking van deze beitszuren verliezen onzuiverheden, lasverkleuring, ingedrukte ijzerdeeltjes hun hechting met het basismateriaal. Na het beitsen volgt een goed uitgekiende spoelprocedure.
Bij het passiveren vormt zich een beschermende dichte en goed hechtende oxidehuid.
Door het beitsen en passiveren krijgt het roestvast staal zijn oorspronkelijke eigenschappen terug. De oorspronkelijke gladheid van het materiaal blijft nagenoeg behouden. Het roestvast staal verkrijgt een mooie, egale, satijngrijze finish.